FAKTURA UPROSZCZONA I PARAGON Z NIP
Faktura uproszczona jest dokumentem, który posiada ograniczone dane w porównaniu do tradycyjnej faktury. Fakturę uproszczoną można wystawić, w przypadku gdy kwota należności nie przekracza 450 zł (100 euro) – zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.
Faktura uproszczona nie może dokumentować:
- sprzedaży wysyłkowej,
- WDT (wewnątrz wspólnotowej dostawy),
- dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz podmiotów z państw członkowskich (innych niż Polska), gdy nabywca jest zobowiązany do zapłaty podatku.
Faktura uproszczona musi zawierać:
- datę wystawienia,
- datę sprzedaży,
- unikalny kolejny numer,
- NIP sprzedawcy,
- NIP nabywcy,
- nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
- kwotę należności ogółem,
- kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym także w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jeżeli nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.
Paragon z numerem NIP można zaksięgować w koszty firmy bez konieczności występowania o wystawienie tradycyjnej faktury. Mimo to niektórzy przedsiębiorcy zgłaszają się do sklepów lub stacji benzynowych z prośbą o wystawienie faktury na podstawie paragonu z NIP-em.
Paragon jako faktura uproszczona
Paragon fiskalny można potraktować jako fakturę uproszczoną, jeżeli zawiera niezbędne dane do uznania go za fakturę uproszczoną (zgodnie z art. 25 ust 1Rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z dnia 29 kwietnia 2019 r.)
Paragon powinien zawierać:
1) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
3) numer kolejny wydruku;
4) datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5) oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6) nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7) cenę jednostkową towaru lub usługi;
8) ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9) wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
10) wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
11) wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
12) łączną wysokość podatku;
13) łączną wartość sprzedaży brutto;
14) oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
15) kolejny numer paragonu fiskalnego;
16) numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17) numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy;
18) logo fiskalne i numer unikatowy.
Analizując dane które muszą znaleźć się na paragonach fiskalnych i fakturach uproszczonych, można stwierdzić, że jeżeli nabywca zgłosi potrzebę zamieszczenia na paragonie jego NIP, a wartość zakupów nie przekroczy 450 zł (100 euro), wtedy dokument ten może być traktowany jako faktura uproszczona. Takie dokumenty będą mogły znaleźć się w kosztach firmy, oczywiście po spełnieniu warunków dot. kosztów uzyskania przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Dodatkowo warto przypomnieć, że sprzedawca nie ma obowiązku wystawienia faktury do paragonu, jeżeli nabywca zgłosi żądanie po upływie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym miała miejsce sprzedaż towaru lub usługi.